We willen vaak te veel…
Kwaliteit zit in 1000 kleine dingen en oh soms wellicht in nog wel meer... en daarnaast, wat zijn de verwachtingen van elkaar? Van de client/bewoner van de zorgorganisatie, van de medewerker van zijn/haar collega’s, van de manager van een medewerker, van de praktijkopleider van een leerling etc.
En waar ben ik als interim teamleider/manager nou vooral op een dag mee bezig? Misschien wel het in banen leiden van verwachtingen en die verwachtingen koppelen aan het haalbare. Ik denk dat daarbij mijn ervaring goed van pas komt, blijven nadenken of de soep wel zo heet gegeten wordt als dat ie wordt opgediend, en of de client dát wel van ‘ons’ mag verwachten, en of het reëel is dat een medewerker die eisen stelt, of dat een collega een medewerker ‘bij jou weghaalt’ nét voor de zomer.
Ik werd gisteren geroepen door een bewoonster die zittend in een grote rolstoel in een huiskamer nadrukkelijk haar beklag deed over de zuster die haar ‘vergeten was’. Ze wilde naar haar kamer en omdat ik geen deskundige zag heb ik haar dringende uitnodiging geaccepteerd om haar even naar kamer te duwen. Direct kantelde de stoel toen ik dacht met een hendel deze grote zware rolstoel te ontgrendelen (ik schrok wel even..), maar uiteindelijk kwamen we op plaats van bestemming. In haar kamer wilde ze de rolstoel precies op een bepaalde plek en na wat heen en weer met de rolstoel verklaarde ze zich akkoord. Vervolgens heb ik haar kunnen dienen met het aanschuiven van een verplaatsbaar tafeltje, het helpen opruimen van wat tijdschriften waarna ik dacht te kunnen afronden met de klantgerichte vraag; kan ik verder nog iets voor u betekenen?
En zo mocht ik haar radio ‘aan de praat’ krijgen. “dáár ligt de gebruiksaanwijzing hoor!” Uit fatsoen pakte ik die nog even om te bedenken hoe ik haar zou vertellen dat ik mijn grens van dienstbaarheid bereikt had, “Het spijt me, maar hier heb ik geen tijd voor.” Gelukkig accepteerde zij dit standpunt waarna ik mij richting de deur begaf. En of ik nog wel even de zuster wilde aanspreken.
Tja en dit soort dilemma’s hebben we allemaal in onze functies. Hoelang telefoneer ik met een belangstellende om te komen werken bij ‘onze organisatie’? Wat zoek ik allemaal voor haar/hem uit om te laten merken dat we écht belangstelling hebben? Welke toezeggingen kan ik doen omtrent de werkdagen en diensturen en wat betekent dat voor de andere collega’s? Ik probeer verwachtingen te scheppen voor kandidaten die reëel zijn, het gras is echt niet groener. Ook als interimmer kan ik echt niet het verzuim terugbrengen van 13% naar 6,2%. Onzinnige gedachte zelfs! Wel kan ik mijn stinkende best doen om met mensen te werken aan reële verwachtingen.
Guus de Witte, Interim zorgmanager