De waarde van een bijzondere ontmoeting
Een bijzondere ontmoeting raakt je. Er gebeurt iets moois, er gebeurt iets bijzonders.
Ik heb in de afgelopen jaren meerdere bijzondere ontmoetingen gehad. Dat is een van de voordelen van werken in de sector zorg en welzijn. Soms haken er ook anderen aan, die graag mee willen kijken.
Een voorbeeld daarvan vond plaats in 2018. Ik kwam in contact met theatermaker Ilay den Boer. Hij wilde graag drie weken op onze afdeling aanwezig zijn om inspiratie op te doen voor een theaterstuk. Ons team en onze bewoners vonden dat ontzettend leuk, dus Ilay kwam. Na twee dagen had hij zijn schriftje volledig vol geschreven. Hij was ontzet over de dynamiek op onze afdeling; ‘Hoe houden jullie dit vol?’ Wij beleven dit op dagelijkse basis en doen dus (gewoon) ons werk. Het leverde Ilay een deel van de inspiratie op voor een prachtig en intiem, maar (voor mij) ook een puur en rauw theaterstuk met de titel ‘En dus zal ik weer gaan’.
In de realiteit van de hulpverlening worden we regelmatig ook geconfronteerd met de verwarring die in een persoonlijk leven ontstaat. Deze verwarring en chaos zijn ingrijpend. De persoon die het overkomt, is overweldigd en de hulpverleners waar ik mee samenwerk worden uiteraard ook geraakt door deze dynamiek. Maar wij hebben de geweldige rol om weer regie terug te geven. Vanuit de chaos en verwarring weer te werken naar rust, zelfregie en een waardevol leven.
Een van deze ontmoetingen in 2020 met een deelnemer van het Leger des Heils, was in het dorpje Schijf. Twee van mijn teamleden gingen op bezoek bij een deelnemer in zijn caravan. Een caravan die buiten een camping stond omdat Dirk* van de camping verwijderd was. De enige verbinding nog met de camping was een stroomkabel. De staat van de caravan was tragisch. Dirk was chaotisch, verwond en in een overlevingsstand. Ik was desondanks van harte welkom in zijn caravan. Zijn grote, gevaarlijke hond zat op de bank en kwam daardoor tot op borsthoogte bij mij. Ik probeerde zoveel mogelijk rust uit te stralen. Eén collega kwam iets later, hij had medicatie gehaald en tot mijn verrassing ook kibbeling. Het was mijn verjaardag en de collega wilde daarom iets lekkers meenemen. We stonden met z’n vieren voor de caravan, met de kibbeling. Eén stukje namen we, de rest was voor Dirk, die bleek de afgelopen dagen amper gegeten te hebben.
Ik ben blij dat ik Ilay heb ontmoet. Hij liet mij inzien dat het werk dat ik doe ongewoon is. En als je inderdaad ongefilterd alles binnen laat komen, is het veel. Ook het leven van Dirk is, wanneer je alle tragiek binnen laat komen, tragisch en bijna beklemmend. Maar het mooie is dat het moment waar Dirk zich bevindt voor ons het startpunt is. Wij herkennen deze positie en zullen er alles aan doen om dat startpunt, dat dieptepunt, om te vormen tot een nieuwe weg omhoog.
In een tijd waarin we ontmoetingen op afstand beleven, kunnen we hopelijk ook stilstaan bij bijzondere ontmoetingen. Recente ontmoetingen of misschien iets verder terug in de tijd. Mijn oproep zou zijn om die ontmoeting opnieuw te beleven. De gedachtes aan deze ontmoetingen oproepen en deze in alle rust herbeleven.
Ik hoop dat je daar in de komende tijd enorm van gaat genieten en ik wens je veel bijzondere ontmoetingen toe, uit het verleden, maar vooral ook in de toekomst!
*De naam Dirk is vanwege privacyredenen gefingeerd.
Tim Bouwman, manager en projectleider.
