De dag van Alice Terberg
De dag begint goed: samen met mijn directeur een heerlijke kop cappuccino drinken en de dag en week voorbespreken. Wie gaat wat doen, zitten we nog op koers en uiteraard: hoe was jouw weekend?
Daarna bij de frontoffice langs lopen, vragen hoe het met een ieder is, of er vragen zijn en vertellen waar ik vandaag ben, zodat ze me kunnen vinden bij vragen. Ditzelfde ritueel ook bij de afdeling finance en HR. Tenslotte kijken bij de psychologen en trainees.
Er staat weer genoeg te gebeuren deze week. Een aantal sollicitatiegesprekken met psychologen, waarbij ook een GZer (jippie!), de voorbereiding voor de Raad van Toezicht vergadering, een brainstorm met de HR afdeling over hoe de afdeling er in de toekomst uit gaat zien, directieoverleg, locatiebezoeken om 3 jaargesprekken te voeren en met de locatie coördinatoren te overleggen.
Vandaag ga ik eerst mijn mailbox bekijken en afhandelen, vervolgens de cijfers in, krijgen we genoeg aanmeldingen of juist te veel, moeten we de zichtbaarheid op het internet opschroeven of juist terug schroeven. Hoe zijn de agenda’s gevuld, is het te druk of juist niet. Een goede balans is voor medewerkers van groot belang en daardoor ook voor het bedrijf.
Vervolgens ga ik naar onze locatie in Amsterdam. Sfeer proeven, mijn gezicht laten zien, meelunchen en daarna mijn maandelijkse overleg met de locatiecoördinator. Er is altijd wel wat te beleven in Amsterdam. Vandaag hebben we weer eens een lekkage. Het druppelt gestaag naar beneden. De locatiecoördinator heeft de eigenaar al gebeld en de loodgieter is onderweg. De kamer waar het lekt ontruimen we en de grote overlegruimte wordt nu maar even gebruikt als behandelkamer.
Met z’n allen dikken we in om in de lunchruimte te kunnen. Er wordt gegeten, gedronken en veel bijgepraat. De lachsalvo’s komen je al van verre tegemoet. Tussendoor wordt een kaart doorgegeven waar je wat op kan schrijven voor een zieke collega. Het voelt vertrouwd, warm, er is geen sprake van hiërarchie, we kennen elkaar en kunnen op elkaar bouwen. Iedereen heeft en neemt zijn eigen verantwoordelijkheid. En we zijn er voor elkaar, ook als je even wilt sparren over een cliënt, of omdat je het even moeilijk hebt. Verschillende mensen vragen of ik nog even tijd voor ze heb. We spreken wat af. Daarna met de locatiecoördinator overleg. We bespreken zowel de harde kant (omzet, productie en productiviteit), als de zachte kant. Hoe gaat het met de medewerkers, werkdruk, trainees, gaan we ze in dienst nemen, problemen waar ze tegenaan loopt. En natuurlijk of het met haar goed gaat. Is het allemaal nog in balans? Het uur vliegt voorbij.
Daarna nog bij de mensen langs die me nog wilden spreken. En dan worden de persoonlijke dingen besproken. Een medewerkster vertelt me dat ze zwanger is. Wat fijn voor haar! Morgen ga ik wel eens bekijken hoe we het gat van het zwangerschapsverlof gaan oplossen. Nu alleen maar blij voor haar. Een andere medewerkster wil graag met me sparren over hoe we om zouden kunnen gaan met aanvragen van stagiaires. Ik geniet van deze kleine ontmoetingen. De betrokkenheid en enthousiasme van een ieder. Elkaar weer energie geven. En dat alles om uiteindelijk onze cliënten beter te kunnen bijstaan. De medewerkers zijn voor mij de tool om dat te kunnen doen. Als ik hen in hun kracht kan laten staan, kunnen zij betere hulp bieden. En daar doen we het voor. Iedere dag opnieuw en ieder dag ook met veel enthousiasme!
Alice Terberg, Manager bedrijfsvoering